Dopiero teraz ludzie zaczynają rozumieć, dlaczego nie jemy jaj indyczych.

Wolniejsze tempo produkcji, a także fakt, że indyki potrzebują więcej miejsca i paszy, znacznie zwiększają koszty hodowli jaj.

Eksperci szacują, że aby przynieść zysk, jedno jajo indycze musiałoby zostać sprzedane za co najmniej 3 dolary, więc tuzin kosztowałby około 36 dolarów.

Dla porównania, tuzin kurzych jaj kosztuje zazwyczaj zaledwie kilka dolarów.

Pod względem wartości odżywczych jaja indycze są cięższe od jaj kurzych, zawierają około dwa razy więcej kalorii i tłuszczu oraz trzy razy więcej cholesterolu.

Jak podaje magazyn Slate, chociaż niektórzy szefowie kuchni chwalą ich bogate, kremowe żółtka za to, że nadają się do doskonałych sosów, ta zaleta kulinarna nie wystarczyła, aby wywołać szerokie zapotrzebowanie na ten produkt.

Biologia, ekonomia, a nawet pewne uprzedzenia historyczne – wszystkie te czynniki przyczyniają się do wyjaśnienia, dlaczego nie jemy jaj indyczych. Źródło: Adobe Stock

Historycznie rzecz biorąc, indyki pochodzą z Ameryki Północnej i stanowiły ważne źródło pożywienia dla tubylczych plemion na długo przed przybyciem kurczaków wraz z europejskimi osadnikami w XVI wieku.

Kiedy pierwsi Europejczycy natknęli się na indyki w Nowym Świecie, byli nimi na tyle zaintrygowani, że chcieli je zabrać do domu.

Ciąg dalszy na następnej stronie: