Mój syn, który przyniósł naszej rodzinie same kłopoty, zniknął w wieku 20 lat – wrócił 3 lata później, a ja ledwo go poznałam

Mężczyzna prowadzący samochód | Źródło: Unsplash

«Jestem niegrzeczna», szepnęła Sarah przeciwko mojej epaule, mnie tyranowi moich myśli.

„Ja też za nim tęsknię, kochanie”. Bardziej niż kiedykolwiek mógłbyś zrozumieć. »

Przez trzy lata milczałam. Złożono raporty policyjne, desperackie dochodzenia nie przyniosły rezultatu, a ja spędziłam bezsenne noce, zastanawiając się, co zrobiłam źle jako matka. Czy byłam zbyt surowa? A może niewystarczająco surowa? Te pytania prześladowały mnie jak duchy.

Zegar tykał. Kawa stygła. A gdzieś, poza murami naszego małego domu, mój syn żył życiem, o którym nic nie wiedziałam.

Smutna kobieta patrząca przez okno | Źródło: Midjourney

Ale życie nie zatrzymuje się dla złamanych serc. Następnego ranka po zniknięciu Abby zwlokłam się do pracy w lokalnej restauracji, moje mięśnie bolały ze zmęczenia i żalu. Sarah przytuliła się do mnie przy stole śniadaniowym, jej płatki nie zostały tknięte, a oczy miała szeroko otwarte ze smutkiem, jakiego żadne dziecko nie powinno doświadczyć.

„Będę silna dla ciebie” – obiecałam jej, głaszcząc ją po włosach. „Wszystko będzie dobrze”.

Pani Rodriguez, moja szefowa, rzuciła mi to spojrzenie… to, które mówiło, że wie wszystko i jednocześnie nic. „Daisy, kochanie, jesteś pewna, że ​​jesteś gotowa na swój posługę?”

Wymusiłam uśmiech, który wyglądał jak potłuczone szkło. „Co jeszcze mogę zrobić?”

Surowa kobieta w białym garniturze | Źródło: Pexels

Restauracja była moim ratunkiem. Minimalna płaca i długie godziny pracy, ale każdy grosz się liczył. Od kiedy mój mąż odszedł lata temu, byłam jedyną osobą utrzymującą rodzinę. Ciągłe zmartwienia Abby wyczerpały nasze oszczędności, a teraz jej zniknięcie pozostawiło jeszcze głębszą ranę.

„Stolik nr 6 musi zostać obsadzony” – zawołała Rodriguez, a jej głos przerwał moje myśli.

Pomiędzy ekspresami do kawy i zamówieniami klientów moje myśli błądziły. Gdzie był mój syn? Czy był bezpieczny? Czy mu zimno? Czy jest głodny?

Kobieta trzymająca filiżankę kawy | Źródło: Midjourney
Kobieta wynajmująca i filiżanka kawy | Źródło: Midjourney

Jeśli zrobisz sobie przerwę, będziesz musiała zrobić sobie przerwę od posterunku policji. Parfois, je me rendais en personne, et l’inspecteur Martinez me connaissait par mon nom maintenant.

«Jesteś nowicjuszem? » J’ai requireé, la voix tremblante.

« Nous cherchons toujours, Madame Daisy », a-t-il répondu, avec la même sympathie répétée que j’avais entendue une centaine de fois.

Et puis un jour, la police m’a donné des newuvelles qui m’ont fait froid dans le dos: « Nous l’avons trouvé. Il va bien, mais il a dit qu’il ne voulait pas rentrer à la maison. »

J’étais a

Oszołomiony i zdruzgotany. Ale i tak to puściłem. Jak można trzymać się kogoś, kto już odszedł? Abby nie był złym chłopcem. Był po prostu zagubiony, szukał czegoś, czego ta złamana matka nie mogła mu dać.

Policjant patrzący na kobietę | Źródło: Pexels

Pewnej nocy, gdy układałem Sarah do snu, jej maleńka postać zwinęła się jak znak zapytania.

„Mamo”, szepnęła, „myślisz, że Abby kiedykolwiek wróci?”

Pocałowałem ją w czoło, ze złamanym sercem. „Niektóre historie mają nieoczekiwane zakończenia, kochanie”.

Nie wiedziałem, jak prawdziwe staną się te słowa.