Nauczyciel adoptuje dziecko, które jest dokładną kopią jego zmarłej córki – lata później jej matka pojawia się ponownie – Historia dnia

Podczas jednego ze swoich leniwych, bezcelowych spacerów po szkole, Steve w końcu odważył się ją o to zapytać.

„Maggie… czy czujesz się bezpiecznie i szczęśliwie ze mną?”

Maggie skinęła głową z uśmiechem.

„Czy mi ufasz?”

„Kocham cię, Steve! Skąd to pytanie?” Maggie była zaskoczona tym nagłym pytaniem.

„Pomyślałem… może… chciałbyś, żebyśmy zamieszkali razem… na stałe?”

Maggie prawie się przewróciła, gdy się zatrzymała.

„Jak rodzina?”

„Jak rodzina!” Steve patrzy na nią, gotowy przyjąć jej odpowiedź, jakąkolwiek by ona nie była.

Maggie objęła go i powiedziała: „Tak! Bardzo bym chciała. Bardzo bym chciała, tato!”

Steve rozpłynął się i rozpłakał w cieple tego znajomego uścisku. Wiedział, że szczęście znów rozjaśni jego życie.

Steve i Maggie stali się nierozłączni, jak ojciec i córka. Maggie nigdy nie przegapiła okazji, by powiedzieć mu, jak bardzo go kocha, a Steve podjął ważne decyzje zawodowe, by być bardziej obecnym w życiu córki.

Minęły trzy lata i pewnego wietrznego niedzielnego popołudnia, gdy Maggie spała, w ich pięknym domu pojawił się niespodziewany gość.

Steve otworzył drzwi i znów zaczął się zastanawiać, czy to nie sen.

„Sonja…?”

To było jak powrót jego żony z pracy w zwyczajny dzień. Te same złote włosy, te same zmęczone oczy i ten sam subtelny uśmiech… Jak to możliwe?

Cześć, Steve. Jestem Sarah. Jestem mamą Maggie.

Skąd ona zna moje imię?

Steve był nadal zdumiony niezwykłym podobieństwem kobiety i zaprosił ją do środka.

„Przepraszam, to dziwne. Wyglądasz tak bardzo jak moja zmarła żona.”

„Steve, Sonia coś przed tobą ukrywa. Jestem jej siostrą bliźniaczką”.

„Nie, Sonia była jedynaczką. Powiedziałaby mi…”

Nie zrobiła tego i miała swoje powody. Zrobiłem coś strasznego. Dorastaliśmy w rodzinie pełnej przemocy. Spędziliśmy dzieciństwo wspierając się nawzajem, lecząc rany i pomagając sobie w trudnych chwilach.

I pewnego dnia, mając 17 lat, uciekłam z domu. Nie powiedziałam mu, co planuję. Przez chwilę poczułam się wyzwolona. Ale wiedziałam, że zostawiłam ją samą z naszymi agresywnymi rodzicami.

Nigdy mi nie wybaczyła. Próbowałem ją odnaleźć i kontaktowałem się z nią kilka razy na przestrzeni lat, ale nigdy nie odpowiedziała.

Miałam też mnóstwo problemów. Nie byłam przygotowana na wolność, którą nagle zyskałam. Trafiłam w niewłaściwe kręgi znajomych i w wieku 19 lat byłam w ciąży z dzieckiem, którego ojca nie byłam pewna.