Moja nowa synowa krzyknęła: „On nie jest moim dzieckiem!” i zabroniła mojemu wnukowi brać udziału w zdjęciach ślubnych, więc wkroczyłam, żeby pokazać wszystkim, kim ona naprawdę jest.

Wendy dała jasno do zrozumienia, że mój wnuk nie jest mile widziany – ani na jej ślubie, ani w jej domu, ani w jej życiu. Mój syn był tam, ale ja nie. Uśmiechałam się, odgrywając rolę oddanej teściowej, i czekałam na odpowiedni moment, by pokazać wszystkim, z jaką kobietą się ożenił.

Nadal pamiętam, kiedy pierwszy raz spotkałem Wendy.

Tylko dla przykładu.
To był brunch w pretensjonalnej kawiarni z betonowymi ścianami, błyszczącymi sztućcami i jedzeniem, które wyglądało lepiej, niż smakowało. Przybyła dziesięć minut spóźniona w obcisłej kremowej marynarce i nie przeprosiła. Zwróciła się do mnie uściskiem dłoni zamiast uścisku i nie zapytała, jak się czuję.

Mój syn Matthew nie mógł przestać się uśmiechać. Patrzyłem, jak przygląda się jej twarzy, gdy opowiadała o wernisażach, roślinach doniczkowych i czymś, co nazywa się „projektowaniem świadomym”.

Była błyszcząca, bystra i ambitna.

Ale nigdy nie pytała o Alexa, mojego wnuka, syna Matthew z pierwszego małżeństwa. Miał wtedy pięć lat i mieszkał ze mną od śmierci matki.

Jej brak zainteresowania, brak dociekliwości i brak jakiejkolwiek wzmianki o nim zaniepokoiły mnie.